Rezonans magnetyczny (RM, MRI) – na czym polega to badanie

Badanie rezonansem magnetycznym

Chorobę znacznie łatwiej zdiagnozować, jeśli pacjent zostanie poddany różnego rodzaju badaniom.

Jest to tym bardziej istotne, jeśli objawy są niespecyficzne, a choroba zaczyna rozwijać się wewnątrz organizmu, np. w organach i tkankach. W takich sytuacjach stosuje się rezonans magnetyczny – nieinwazyjne, ale skuteczne badanie.

Rezonans magnetyczny, czyli MR lub MRI – na czym polega?

Ten rodzaj badania to technika obrazowania medycznego, która wykorzystuje do tego celu pole magnetyczne oraz fale radiowe.

Uzyskanie obrazu wewnętrznych organów i tkanek jest możliwe dzięki właściwościom magnetycznym cząsteczek wody.

Cząsteczki te, a dokładnie protony, pod wpływem fal radiowych wysyłają również fale radiowe o określonej częstotliwości, które odbierane są przez czujniki tomografu, a dzięki temu powstaje przetworzony, komputerowy obraz, który w wyniku obróbki komputerowej umożliwia stworzenie także trójwymiarowego obrazu badanego narządu czy tkanki.

Dzięki temu diagnostyka niektórych chorób jest znacznie łatwiejsza – lekarz widzi różnice między zdrowymi i chorymi tkankami, co pozwala na postawienie prawidłowej diagnozy i zastosowanie właściwego leczenia.

Kiedy wykonuje się badanie MR?

Rezonans magnetyczny służy do diagnozowania licznej grupy bardzo różnych chorób.

Stosuje się go między innymi do badania mózgu, brzucha, w tym m.in. wątroby i innych organów wewnętrznych, miednicy, serca, naczyń krwionośnych, a także kręgosłupa czy stawów. Dzięki niemu można więc zdiagnozować schorzenia w układzie kostnymi i mięśniowym, szpiku kostnym, układzie naczyniowym oraz ośrodkowym układzie nerwowym.

Jego rola jest niezastąpiona w przypadku wykrywania guzów w tkankach miękkich, np. w płucach czy narządach rodnych.

Rezonans magnetyczny diagnozuje takie choroby jak rozszczep kręgosłupa, rozdwojenie rdzenia, różnego rodzaju torbiele, guzki, niedokrwienie mózgu, a także niektóre choroby genetyczne, np. chorobę Huntingtona i Wilsona.

Dużą grupę chorób diagnozowanych przy pomocy rezonansu magnetycznego stanowią także te w ośrodkowym układzie nerwowym. Jest to między innymi stwardnienie rozsiane czy choroba Alzheimera. Stosuje się go także w przypadku zaburzeń dotyczących ucha wewnętrznego oraz oka.

Jak wygląda badanie rezonansem magnetycznym?

Badanie to rozróżnia się na dwa rodzaje – wykonuje się rezonans magnetyczny otwarty lub zamknięty. Rezonans zamknięty odbywa się w specjalnym tunelu – pacjent jest tam umieszczany na wysuwanym stole, natomiast rezonans otwarty wykonuje się przede wszystkim u tych osób, które cierpią na klaustrofobię.

W trakcie badania pacjent musi leżeć nieruchomo – nawet nieduży ruch może spowodować zniekształcenie obrazu. Zdarza się więc często, że do przeprowadzenia badania stosuje się środku uspokajające, a nawet znieczulenie ogólne – wszystko zależy od rodzaju pacjenta i jego możliwości.

W czasie badania rezonansem magnetycznym w systemie zamkniętym pacjent znajduje się w tunelu oświetlonym oraz klimatyzowanym, ponadto możliwe jest także słuchanie muzyki w słuchawkach, dzięki czemu zagłuszony jest charakterystyczny dźwięk, który wydaje urządzenie w trakcie pracy.

Badanie nie jest więc bardzo uciążliwe, a czas jego trwania uzależniony jest również od rodzaju urządzenia i rodzaju badania – może trwać od 10 minut do nawet 90.

Czy należy przygotować się do rezonansu magnetycznego?

Choć rezonans magnetyczny jest zupełnie nieinwazyjnym badaniem, to jednak może wzbudzać pewne obawy, szczególnie przed osobami, które wcześniej nie miały z nim do czynienia.

Niemniej każdy pacjent, który zostaje na nie skierowany, otrzymuje wskazówki, jak należy się do niego przygotować.

Najistotniejszą wskazówką jest to, czy pacjentowi zostanie podany kontrast. Jest to specjalna substancja chemiczna, której zadaniem jest pobudzenie tkanek do emisji fal radiowych, aby uzyskać bardziej precyzyjny obraz. Nie w każdym przypadku koniecznie jest stosowanie kontrastu, o czym decyduje zawsze lekarz.

Jeśli rezonans magnetyczny wykonywany jest z kontrastem, to co najmniej dwie godziny przed padaniem nie powinno się jeść, można pić tylko wodę niegazowaną.

Ponadto pacjent musi mieć również założony wenflon. Jeśli rezonans magnetyczny przeprowadzany jest bez kontrastu, to nie trzeba się do niego specjalnie przygotowywać, ale istnieją pewne ogólne zasady, do których trzeba się zastosować, o czym zawsze pacjent jest wcześniej informowany.

Przed wykonaniem rezonansu magnetycznego trzeba pamiętać o tym, aby mieć aktualne wyniki badań laboratoryjnych, tj. TSH i kreatyniny.

U osób, które chorują przewlekle, mogą to być także inne badania, o czym poinformuje lekarz. Ponadto do badania należy zdjąć elementy garderoby z metalowymi częściami, ponieważ mogą zaburzać prawidłową pracę urządzenia, a także przede wszystkim biżuterię.

Dlatego też przeciwwskazaniem do wykonania rezonansu magnetycznego jest między innymi posiadanie implantów ślimakowych, czy na przykład stymulatorów serca – w takich przypadkach lekarz decyduje indywidualnie.

Jeśli wykonuje się rezonans magnetyczny głowy, to należy na badanie przyjść bez makijażu i lakieru na włosach.