Zawartość strony
Przewlekłą chorobą układu nerwowego jest właśnie omawiane dzisiaj stwardnienie rozsiane.
Polega na niewłaściwym przekazywaniu impulsów nerwowych.
Nazwa pochodzi od zaburzeń zlokalizowanych w rożnych miejscach układu. Bardzo często doprowadza to do inwalidztwa, dlatego trzeba zachować szczególną ostrożność.
[mc4wp_form id=”468″]
Darmowe Wiadomości o Zdrowiu, Treningu, Suplementacji i Diecie na Twoją Skrzynkę Email!
Należy pamiętać, że schorzeniem ośrodkowego układu nerwowego jest omawiane dzisiaj stwardnienie rozsiane.
Niestety do dziś nie są znane dokładne przyczyny tej choroby.
Mogą to być uwarunkowania genetyczne, autoimmunologiczne, a także czynniki środowiskowe.
Niedowład kończyn oraz zaburzenia równowagi i koordynacji to zazwyczaj pierwsze objawy. Mogą również wystąpić zaburzenia czucia oraz widzenia.
Gdy dostrzeżesz coś takiego u siebie lub bliskiej osoby, trzeba jak najszybciej skonsultować się z lekarzem.
Warto zwrócić szczególną uwagę na fakt, że stwardnienie rozsiane należy do grupy schorzeń zapalno-demielinizacyjnych.
Około 45 tysięcy osób choruje na tę przypadłość w Polsce.
Są to z reguły osoby w wieku 20-40 lat. Bardzo rzadko chorują osoby po 50 roku życia oraz osoby przed 18 rokiem życia. Według badań kobiety chorują zdecydowanie częściej niż mężczyźni. Przyczyny stwardnienia rozsianego niestety nie są do końca znane. Ogniska demielinizacyjne, które znajdują się w okolicach rdzenia kręgowego i mózgu mają duży wpływ na powstanie choroby.
Najpierw atakowana jest mielina, która odpowiada za budowę osłonek włókien nerwowych. Osłonki są niszczone, a przez to włókna nie mogą prawidłowo przewodzić sygnałów z układu nerwowego ośrodkowego. Skutkiem są najczęściej poważne problemy neurologiczne. Warto mieć na uwadze, że organizm pacjenta produkuje przeciwciała w trakcie procesu autoimmunologicznego.
Te białka niszczą własne włókna nerwowe, czyli wychodzi na to, że organizm atakuje sam siebie. Trzeba też podkreślić, że u krewnych I stopnia pacjenta rozwój stwardnienia jest nawet dwudziestokrotnie większy niż u niespokrewnionych osób.
Oznacza to, że czynnik genetyczny odgrywa bardzo ważną rolę. Istotne są także czynniki środowiskowe, takie jak zanieczyszczenie środowiska, dieta, palenie tytoniu oraz hormony. Szereg różnych objawów towarzyszy stwardnieniu rozsianemu.
Niektóre objawy mogą pojawić się nawet kilka lat przed ostateczną diagnozą. Zmęczenie, które nie jest uzależnione od wysiłku fizycznego jest jednym z głównych objawów. Pozagałkowe zapalenie nerwu wzrokowego to kolejny objaw choroby. Może to być również poprzedzone sporadycznymi zaburzeniami widzenia.
Najczęstsze objawy w pierwszym okresie schorzenia to zaburzenia czucia, zaburzenia widzenia oraz niedowład kończyn. Nie zawsze jednolite są objawy choroby.
Mogą też występować w różnym nasileniu, ponieważ jest to kwestia całkowicie indywidualna. U jednego pacjenta wystąpi niewielka niedoczulica, natomiast u drugiego pojawi się niedowład.
Z upływem czasu można do tego dołączyć napięcie mięśniowe, zaburzenia zwieraczy oraz zawroty głowy. Objawy neurologiczne można podzielić na zaburzenia czucia oraz zaburzenia wzroku.
Zaburzenia czucia to przede wszystkim nadwrażliwość na ciepło, mrowienie, brak czucia oraz uczucie zimna. Zaburzenia wzroku to między innymi oczopląs, zapalenie nerwu wzrokowego, podwójne widzenie oraz ból oka i łuku brwiowego.
Spowolniona mowa oraz bełkotanie to popularne problemy z mową.
Pacjent może mieć też problem z wypróżnianiem się oraz oddawaniem moczu. Najczęściej występującą postacią choroby jest stwardnienie remitująco-nawracające. Przebieg ma z przeważnie charakter remisji i rzutów i ujawnia się najczęściej u osób przed 40 rokiem życia.
Rzut to nasilenie istniejących objawów lub pojawienie się zupełnie nowych. Z reguły trwa co najmniej dobę i jest bardzo niebezpieczny. Kolejne rzuty skutkują z reguły przykrymi powikłaniami neurologicznymi.
U niektórych osób może to prowadzić nawet do niepełnosprawności.
Co kilka tygodni lub miesięcy pojawiają się rzuty stwardnienia rozsianego. U pacjentów, którzy skończyli 40 rok życia najczęściej pojawia się stwardnienie rozsiane wtórnie postępujące.
W przypadku tej postaci choroby stan chorego pogarsza się powoli, a szanse na poprawę są naprawdę minimalne.
Stwardnienie pierwotnie postępujące dotyczy przeważnie mężczyzn po 40 roku życia. Warto dodać, że od samego początku choroby nasilają się przykre dolegliwości neurologiczne.
Pacjenci dosyć często skarżą się na problemy z koordynacją. Należy pamiętać, że najrzadszą postacią stwardnienia rozsianego jest stwardnienie rozsiane pierwotnie postępujące z zaostrzeniami.
Pojawia się tylko u 5% pacjentów. Od samego początku trwania choroby postępuje niepełnosprawność, a rzuty występują bardzo często. Postęp w medycynie sprawił, że możemy wykryć stwardnienie rozsiane znacznie wcześniej niż kiedyś.
Rezonans magnetyczny jest zdecydowanie najbardziej przydatnym badaniem w diagnostyce. Dzięki niemu możliwe jest uwidocznienie demielinizacyjnych zmian. W diagnostyce stwardnienia rozsianego wykonuje się zazwyczaj magnetyczny rezonans głowy. Wykonuje się go również przy chorobie Alzheimera oraz zapaleniu opon mózgowych. Diagnozowanie wspomaga oczywiście tomografia komputerowa.
Cześć,
przygotowałem dla Ciebie fitness QUIZ!
Zobacz jaki plan najlepiej pasuje do Twojej sylwetki: quiz
Cześć,
przygotowałem dla Ciebie fitness QUIZ!
Zobacz jaki plan najlepiej pasuje do Twojej sylwetki: quiz